(1953–2022) Fotograf. Ukończył średnią szkołę elektrotechniczną w Ostrawie-Vítkovicach. Fotografią zajmował się od najmłodszych lat. Z powodu choroby psychicznej i fobii społecznej naukę fotografii rozpoczął dopiero w wieku 27 lat w Konserwatorium Ludowym w Ostrawie, gdzie duży wpływ wywarła na niego osobowość Bořka Sousedíka. Z tego okresu wewnętrznej i rzeczywistej izolacji (lata 80. XX w.) pochodzą intymne ujęcia jego własnego mieszkania. Początkowo Matušek pracował jako robotnik. Z powodu choroby psychicznej została przyznana mu renta inwalidzka. W latach 90. poświęcił się pisaniu aforyzmów. Intensywność jego twórczości fotograficznej, łącznie z wystawami, powróciła po śmierci jego żony Mileny w 2005 roku, kiedy to zdecydował się również po raz pierwszy wystawić swoją twórczość na wystawie w Galerii Chagall w Ostrawie. Następnie wystawiał w innych prestiżowych galeriach, np. w Galerii Fotograficznej Fiducia, poza Ostrawą w Atelierze Josef Sudeka w Pradze czy w Galerii Morawskiej w Brnie. W 2014 roku w prestiżowym niemieckim magazynie PhotoNews został opublikowany artykuł poświęcony Otakarowi Matuškowi. Jego fotografie mają surowy charakter dzięki celowo brudnej kliszy, celowemu prześwietleniu czy rozmyciu. Balansują pomiędzy konkretem a abstrakcją. Typową formą jego późnej twórczości były miniatury kontaktowe. Szczegółowo uchwycone obiekty przyrody żywej i martwej oraz kompozycje mają charakter wrażliwej poezji wizualnej. Przez całe życie Matuška fascynowało kobiece ciało, które uchwycił zarówno w sumarycznych gestach, jak i w szczegółach.