(1884–1965) Malarz, grafik, ilustrator Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze (Vlaho Bukovac, František Thiele), ale został wyłączony ze studiów i je nie ukończył. W 1906 roku wraz z Emilem Fillą i Antonínem Procházką wyruszył w podróż po Europie. Podczas pobytu w Berlinie spotkał się z twórczością Maxa Liebermanna i berlińską nową secesją, która wywarła na niego duży wpływ. W 1907 wziął udział w pierwszej praskiej wystawie grupy Osma, gdzie zaprezentował największy zbiór dzieł. Jednak w odróżnieniu do większości członków Osmy, Fiegl był zorientowany na inne tematy o charakterze duchowym i biblijnym. W 1912 brał udział w drugiej wystawie Grupy Artystów w Praskim Domu Miejskim, a w 1921 w wystawie grupy Tvrdošíjní. Razem z innym niemieckojęzycznym czeskim malarzem Maximem Kopfem założyli grupę artystyczną Junge Kunst, która później przekształciła się w Prager Sezession. Feigl spędził wiele lat poza Pragą, mieszkając w Berlinie, Nowym Jorku, a po represjach hitlerowskich w 1939 roku przeniósł się na stałe do Londynu. Jego twórczość jest ważnym dokumentem niemieckiej awangardy na terenie Czech. Zajmował się portretem, pejzażem i tematyce figuratywnej. Nigdy jednak nie zajmował się przejawem abstrakcyjnym. Tematycznie zajmował się zarówno miastem, jak i wsią, np. środowiskiem kawiarenek, ale malował także zakątki starej Pragi czy okolice Berlina. Jako autor żydowski poruszał także tematykę żydowską. Pracował także jako ilustrator książek m.in. Jaroslava Haška, Ivana Olbrachta czy Vítězslava Nezvala.