olej, płótno, 75,2 × 100 cm

zakupiono w 2021r. przy wsparciu Ministerstwa kultury RC

To wczesne dzieło Balabána z początku lat 80. XX wieku, w którym wciąż wyczuwalny jest raczej opisowy charakter. Obraz jednak już zapowiada symboliczne ukierunkowanie malarza. Przedstawia poetykę peryferii – surowego „ziemi niczyjej”, gdzie natura spotyka się z człowiekiem. Atmosfera ciszy przywodzi na myśl malarstwo Grupy 42. Jednocześnie motyw betonowych słupków z drutem kolczastym przywołuje skojarzenia z ogrodzeniami obozów i obozów pracy, tworząc komentarz do braku wolności człowieka żyjącego w totalitarnym systemie.

Tłumaczenie wykonane przy pomocy AI (ChatGPT).