Jego fotografia biegnącego chłopca z 1978 roku, pokazuje uciekającego chłopca, który jest odwrócony plecami do fotoaparatu. Chłopak biegnie po trawie w kierunku ławeczki, na której siedzą dwie starsze kobiety z chustami na głowach. Cała sceneria toczy się przed wysoką i długą betonową ścianą z lanego betonu. Ściana jest pusta, bez napisów i sprawia wrażenie nieprzeniknionej beznadziei, która ściśle określa całą przestrzeń. Kontrast pomiędzy szarym, prawie niekończącym się betonem a trawnikiem jest odczuwalny. Konflikt pokoleń w postaci chłopca i starych kobiet jest odrębnym elementem, który dominację ściany narusza. Chłopiec jest symbolem, dynamicznie zmierzającym ku przyszłości, którą nikt nie zna, ale każdy do niej projektuje własne wizje, pomysły i plany.