Najpierw studiował w gimnazjum w Pradze, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze u profesora Juliusza Mařáka w latach 1887–1899. Po śmierci Mařáka powierzono mu tymczasowe zarządzanie atelierem. Na twórczość Slavíčka w znaczny sposób wpłynął Antonín Chittussi, szereg inspirujących elementów szukał również w ówczesnym europejskim malarstwie pejzażowym. W 1898 roku, pracując jeszcze na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, zaczął malować za pomocą kolorowej plamy, która pomogła stworzyć wrażenie ruchu i wibracji. Po tym, co odszedł od realizmu Mařáka stworzył swój własny charakterystyczny impresjonizm. Stał się najbardziej charakterystyczną postacią tego niezwykłego stylu w środowisku czeskim. Jego prace oparte są na melancholii i smutku, jego praca ze światłem i cieniami jest niepowtarzalna. Na początku XX wieku inspirował się przede wszystkim krajobrazem Wyżyny Czesko-Morawskiej i Gór Żelaznych. Później malował także zakątki Pragi lub sceny ze środowiska wiejskiego, który go w dużym stopniu fascynował. W roku 1907 odbył ważną podróż do Niemiec i Francji. Po powrocie przebywał głównie w Pradze i Luhačovicach.