Podczas pobytu w Ostrawie przeszedł od ekspresjonizmu do radykalnego kubizmu. Bodźcem do zmian stały się wystawy praskie Związku „Artystów Sztuk Pięknych Mánes” i Grupy „Artystów Sztuk Pięknych”, których był członkiem. W atelierze Procházki powstały prace należące do najbardziej postępowych w ówczesnych czasach i klasyfikowały się równolegle z pracami innowatorów, takich jak Emil Filla czy Bohumil Kubišta. Dowodem na to jest obraz zatytułowany Koncert. Powierzchnia zorientowanego pionowo obrazu jest podzielona na krystaliczną masę, która pozwala widzowi domyśleć się, że patrzy na twarze trzech muzyków. Dzięki swojej koncepcji płótno pokazuje ogromną ponadczasowość, która jest typowa dla następnej fazy jego twórczości. Tą stał się całkowicie unikalny orfizm, który łączy sztukę z muzyką i poezją.