Malarz samouk, był synem producenta guzików i pasmanterii, rzemiosła się uczył od swoich dwunastu lat. Później wyruszył w podróż po Europie jako czeladnik. W Szwajcarii podobno zapoznał się z malarzem Johannem Heinrichiem Wuestem, który był prawdopodobnie jego jedynym nauczycielem. Około 1810 r. przyjechał do Pragi i pracował u producenta guzików Jana Rissbittera. Po jego śmierci ożenił się z wdową i przejął warsztat. Od lat 20. XIX w. poświęcał się malarstwu, początkowo pejzażom opartym na rycinach, a później twórczości wolnej. Już w 1822 r. wystawiał swoje pejzaże, a w 1829 r. stworzył tytułowy obraz dla Ebertowej Vlasty. W swoim czasie był także dobry w zawodzie pasmanterii. Jednak o jego romantyczne i barwne emocjonalnie krajobrazy, takie jak Krajobraz przy świetle księżyca czy Krajobraz górski (1864), które były do pewnego stopnia typowe dla jego pracy, cieszyły się dużym zainteresowaniem. Świadczą o tym liczne wystawy, takie jak wystawa w Berlinie (1842), Monachium (1856), a zwłaszcza we Wiedniu, gdzie wystawiał kilka razy w latach 1842-1868. W latach 1853 - 1866 odbywał wyjazdy studyjne do Niemiec, Francji, Belgii i Szwajcarii, które stały się dla niego źródłem inspiracji. Jego krajobrazy były początkowo skomponowane jako idealne, a stopniowo zaczął pracować z prawdziwym krajobrazem, który przedstawia na przykład, alpejskie góry i ich strumienie, górskie zbocza lub ich dramatyczne zmiany w czasie burzy.