Mařák, Julius Eduard / Las z jeleniem

Julius Eduard Mařák / Las z jeleniem

(około roku 1880)

Dowodem na to jest obraz Lasu z jeleniem. Obraz poprzedzony był szeregiem rysunków przygotowawczych, które Mařák wykonał bezpośrednio w plenerze. Mařákova kolorystyka była głównie w zakresie ziemistego brązu, ochry i zieleni, które są modelowane plastycznie światłem i cieniem. Mařák należał do pokolenia klasyków, gdzie największą uwagę zwrócono na figurę i dopiero potem opracowano scenę krajobrazową. Jego późniejsze obrazy pokazują rozluźnienie pisma malarza, co pod wieloma względami zwiastuje impresjonistyczną pracę uczniów malarza. Oni w swej twórczości postępowali inaczej. Na przykład Slavíček i Lebeda twierdzili, że atmosfera, czyli wrażenie, determinuje obraz krajobrazu, a nie jego szczegółowy opis.

MAŘÁK JULIUS EDUARD

Jeden z najważniejszych malarzy krajobrazu czeskiego pochodzenia z drugiej połowy XIX wieku, studiował najpierw malarstwo pejzażowe na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze pod kierunkiem prof. Maxa Haushofera. Następnie udał się do Monachium i Wiednia, gdzie nauczył się techniki rytowania. W 1882 r. został zaproszony przez mecenasa Josefa Hlávkę do udekorowania salonów Teatru Narodowego, gdzie miał udział w przedstawieniu słynnych miejsc czeskiej historii, takich jak Říp, Blaník i Vyšehrad, z których zostały użyte kamienie fundamentowe na budowę złotej kaplicy. Od 1887 pracował w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, gdzie prowadził szkołę krajobrazową w duchu własnej twórczości. Charakterystyczny dla niego i jego uczniów, takich jak František Kaván, Antonín Slavíček, Alois Kalvoda, Otakar Lebeda i Jaroslav Panuška, było przedstawianie zakątków leśnych w różnych warunkach atmosferycznych w ciągu dnia i różnych pór roku. Zapisywana była rzeczywistość, nastrój, który był typowy dla twórczości impresjonistów.