Filip Andreevich Maljavin się najpierw wyuczył jako malarz ikon. Następnie zaczął uczęszczać do Carskiej Petersburskiej Akademii Nauki i Sztuki, gdzie otrzymał dynamiczny manuskrypt charakteryzujący się szerokimi pociągnięciami pędzla i popularnością w motywach wiejskich. W latach 1897-1899 był czołowym artystą w atelierze Ilji Jefimowicza Repina. Typowy dla niego jest motyw silnych wieśniaczek, przedstawionych w nieoczekiwanych odcieniach kolorów. Maljavin był oczarowany kolorem na skraju pobłażliwości fowistów, podobnie jak Henri Matisse. Osobowość dzieł Maljavina tkwi w surowym kolorze i bezwzględności w przeciwieństwie do malarstwa werystycznego. To, w połączeniu z dzikim kolorem, tworzy niezwykły widok życia w rosyjskiej wiosce. Dzięki tak żywemu podejściu do malarstwa stał się znany także poza granicami. Został uznany w Wenecji i Paryżu, gdzie przeważnie mieszkał od 1922 roku. W 1933 r. odbyła się duża wystawa Maljavina w Pradze, dzięki której nasza republika otrzymała znaczną ilość prac tego autora do swoich kolekcji. Szereg wystaw odbył się także na Bałkanach, w Anglii i Szwecji. Bogata kolekcja obrazów Maljavina znajduje się w Galerii Sztuk Pięknych w Ostrawie. Jeszcze w 1920 Maljavin namalował portret Lenina w Moskwie, bezpośrednio w Kremlu. Już w 1922 r. udał się do Paryża, gdzie jego rodzina osiadła na stałe. Maljavin zmarł w Nicei.