Zdobył zawód garncarza i ukończył szkołę ceramiki. Glina stała się jednym z często używanych materiałów. W latach 1928−1931 studiował w Technikum Artystycznym w Pradze. Początki jego twórczości były pod wpływem cywilizacji. W latach 1929−1933 nastąpił okres kubistyczny, a od 1934 roku aż do pierwszych lat wojny poświęcił się surrealizmowi, gdzie zajmował się osobistymi wizjami i zawiłościami wnętrza kształtów. Ladislav Zívr był członkiem Grupy 42 jako jedyny rzeźbiarz i pracował z grupą przez prawie sześć lat. W czasie II wojny światowej powrócił do tematów cywilizacyjnych - życia miasta, pracy ludzi. W okresie powojennym zajął się tematem pracy, kiedy zainteresował go przede wszystkim związek między człowiekiem a maszyną. Od lat 60. jego prace były coraz bardziej abstrakcyjne i uproszczone w morfologię organiczną, do której przenikają elementy natury i odniesienia roślinne. Typowe dla niego były różne technologie artystyczne, od tradycyjnych po asamblaż i muchlaż (miętoszenie), w których używał naturalnych materiałów i gipsu.