Karel Nepraš /

Karel Nepraš / Siedzący

1966

Dzieło Siedzący z 1966 roku jest tego doskonałym przykładem. Tors człowieka z kończynami z odsłoniętymi mięśniami i ścięgnami. Autentyczność postaci ludzkiej podkreślają buty, w które postać jest ubrana. Górna część ciała ma kształt pionowy a ta, w przeciwieństwie do dolnej części dzieła, pozbawiona jest jakichkolwiek ludzkich elementów i znaków. Tutaj Nepraš doskonale połączył prosty urok materiału z silnym tematem cielesności. Rzeźby Nepraša są doskonałym przykładem mobilizacji końca lat 60. Ich wartość jest niezliczona, dlatego praca autora jest coraz bardziej ceniona i włączana do prestiżowych kolekcji państwowych i prywatnych, nie tylko w naszym kraju.

NEPRAŠ KAREL

Karel Nepraš ukończył Technikum ceramiczne w Pradze. Następnie został przyjęty na Akademię Sztuk Pięknych w Pradze, gdzie studiował w pracowni prof. Jana Laudy. Od połowy lat 50. jest bardzo aktywny kulturowo. Wspólnie z Bedřichem Dlouhym, Janem Koblasą i Rudolfem Komorousem utworzyli grupę pod nazwą Šmidrové. Po 1990 r. powrócił na Akademię Sztuk Pięknych w Pradze i pracował tam jako profesor i kierownik pracowni rzeźb do 2002 r. Nepraš był wyjątkowym przykładem artysty, który podniósł proces eksperymentu do czegoś wyróżniającego i decydującego. Od drugiej połowy lat 60. pracował z nietradycyjnymi materiałami. Na przykład używał rur wodnych, zaworów, przewodów i baterii. Jego praca nie była przypadkowa, lecz bardzo wyrafinowana. Wkrótce potem zaczął łączyć metal z asamblażem, tekstyliami i epoksydami. W ten sposób dodał plastyczność do swoich rzeźb, a ponadto pracował z kolorami, które podkreślały wrażenie autentyczności.