W latach 1904–1910 studiował w Technikum Artystycznym w Pradze pod kierunkiem profesorów Emanuela Dítě, Arnošta Hofbauera, Karla Maška, Jana Preislera i Ladislava Šalouna. Rok później uczęszczał do pracowni Colarossi w Paryżu. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Artystów Plastyków i członkiem grupy artystycznej Tvrdošíjní. Członkostwo w Stowarzyszeniu Artystów Plastyków Mánes zamienił w latach 30. za dział plastyczny Uměleckiej besedy. W jego twórczości przeplatały się wpływy sztuki francuskiej, zwłaszcza generacji post-cezannowskiej, tendencje kubistyczne, a po I wojnie światowej pojawia się również wpływ cywilizmu. Jest jednym z czeskich autorów, którzy zajmują ważne miejsce w sztuce europejskiej. Jak silne i namacalne jest przeczucie zła w dziełach sztuki, o tym świadczą malarskie i rzeźbiarskie wizje autorów lat 30. i 40. XX wieku. W Europie temat ten otworzył Pablo Picasso i jego legendarny obraz Guernica (1937) czy Dali ze swym Strachem przed wojną domową (1936). W czeskim środowisku fenomen ten pojawia się u Jana Baucha, Emila Filli, Františka Muziki i wielu innych.