Malarz i grafik studiował w latach 1917–1923 w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze pod kierunkiem Karla Krattnera, studiów jednak nie ukończył. W latach 1929-1935 mieszkał we Francji, gdzie pracował między innymi w fabrykach tkanin, w cyrku i jako rysownik porcelany. Środowisko cyrkowe, życie artystów, ich balansowanie na linie między życiem a śmiercią zauroczyło go również na płaszczyźnie metafory życia ludzkiego i stało się częścią jego twórczości. Był członkiem stowarzyszenia artystycznego Devětsil, Uměleckiej besedy i Stowarzyszenia Artystów Plastyków Mánes. W latach 1945−1951 był profesorem w Technikum Artystycznym w Pradze. Dla jego twórczości charakterystyczny jest motyw miasta z kawiarniami i ruchliwymi ulicami, ale również smutek peryferii. Dużą część jego pracy tworzy martwa natura. Jego twórczość jest indywidualna i wychodzi poza wszystkie oficjalne nurty artystyczne. Dominującym elementem, na który miał wpływ Georges Seurat, było użycie pointylizmu we własnej koncepcji lirycznej i światło jako środek wyrazu, który był niemalże echem weneckiego malarstwa i czarowania Tintoretta.