Ten wybitny malarz jest jednym z czołowych artystów czeskiej sceny artystycznej pierwszej połowy XX wieku. Studiował w szkole pedagogicznej w Pradze oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze pod kierunkiem Vojtěcha Hynaisa w latach 1919−1922. Następnie wyjechał na wizyty studyjne do Wiednia i Niemiec. Po powrocie pracował jako nauczyciel i dopiero po przejściu na emeryturę całkowicie poświęcił się tworzeniu. Brał udział w prestiżowych wystawach tamtych czasów, takich jak słynna Poezja 32. Prace Janouška malowane były w intencjach neoklasycyzmu z elementami kubizmu, później dominowała forma kubistyczna, a pod koniec lat 20. w jego twórczości przejawił się surrealizm. Jego prace z tego okresu były również prezentowane na wystawie w ostrawskim Domu Sztuki w 1927 roku. Po 1933 roku w twórczości Janouška pojawiają się ameboidalne kształty, które tworzą skupisko naczyń włosowatych i pęcherzy. Prace Janouška jako jedne z pierwszych reagowały na pogarszającą się sytuację polityczną w Europie i na skradający się faszyzm. Na obrazach pojawiają się potwory, które przedstawiają zbliżające się niebezpieczeństwo. Ich motywem przewodnim było poczucie zła i brutalnej przemocy, które powstaje w trudnych czasach.