Czołowa postać czeskiej awangardy, która studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze u prof. Františka Thiele i Vlaha Bukovaca w latach 1903–1906. Artysta Grupy „Osma” i „Artystów Sztuk Pięknych”. Od 1909 r. do śmierci był członkiem Stowarzyszenia „Artystów Sztuk Pięknych Mánes”. W 1911 roku go na krótki czas opuścił, a został współzałożycielem Grupy „Artystów Sztuk Pięknych”. Redagował „Volné směry” i „Prameny”- Od 1914 do 1919 roku mieszkał w Holandii, gdzie oprócz malarstwa brał udział w ruchu oporu. Od razu w pierwszych dniach wojny aresztowali go naziści razem z Josefem Čapkiem. Po powrocie z obozu koncentracyjnego został mianowany profesorem Uczelni artystyczno-przemysłowej w Pradze. Na wczesne prace miała wpływ praska wystawa norweskiego ekspresjonisty Edvarda Muncha z 1905 roku. Ekspresjonistyczne ukierunkowanie mają dzieła Filla, które były przedstawione na wystawach „Osmy” w latach 1907 i 1908. Następnie przychylił się ku Pablo Picasso i George'owi Braque. Kolejną fazą twórczości zaliczył się do syntetycznego kubizmu o zwiększonej plastyczności i o liniach konturowych. Od połowy lat trzydziestych jego twórczość była zdominowana przez ekspresywizm, wzmocniony przez zniekształcenia kształtu i powiększony o element wyobraźni.