Od początku XX wieku, wraz z rozwojem Ostrawskiego regionu, wzrastało zainteresowanie sztukami pięknymi. Dnia 24 stycznia 1923r. powstało „Stowarzyszenie dla ekspozycji i utrzymywania pawilonu w Morawskiej Ostrawie”, które ogłosiło publiczny konkurs na nowy budynek wystawowy, który będzie respektować najnowocześniejsze światowe trendy w architekturze. Jury, której członkami byli V. V. Štech i architekci Fr. Vahala i B. Fuchs, udzieliło dwie drugie nagrody projektom od K. Roškota i pary Františka Fialy i Vladimíra Wallenfelse. Ci następnie opracowali ostateczne projekty, na podstawie których R. Kaulich wybudował Dom sztuki. Sala wystawowa była dnia 13 maja 1926r. oficjalnie otwarta. Prascy architekci, uczniowie J. Kotěry i J. Gočára, zaprojektowali budynek o progresywnym purystycznym wyglądzie, który akcentował duże obszary cegłowej ściany. Jego wyjątkowa pozycja w architekturze z tamtego okresu polegała przede wszystkim w wykorzystaniu latarni jako oświetlenia dużych sal, które zapewniało idealny dostęp światła dziennego do eksponowanych przedmiotów. Działanie obecnej galerii wymaga częściowych modyfikacji technologicznych i funkcjonalnych, jednak nawet w dzisiejszych czasach możemy budynek widzieć w stosunkowo nienaruszonej formie.

Osobowość ostrawskiego architekta Františka Jurečka jest już tradycyjnie kojarzona z początkami Galerii sztuki w Ostrawie. Jureček stał się ojcem duchowym budowli tak zwanego pawilonu wystawowego, dzisiejszego Domu sztuki. Niestety nie dożył się jego uroczystego otwarcia, ponieważ zmarł dnia 5 października 1925r. Jeszcze przed śmiercią zdecydował się darować stowarzyszeniu znaczną część swojej kolekcji dzieł sztuki, co było tak niezwykłym czynem, że się kierownicy Domu sztuki, na czele z Aloisem Sprušilem, zdecydowali na udostępnienie jej w tzw. galerii Jurečka. Chodziło o bardzo cenną kolekcję czeskich dzieł sztuki – oprócz trzech sztuk z XVIII wieku (Grund) chodziło o dwadzieścia siedem znaczących obrazów z XIX wieku (Brožík, Havránek, Chittussi, Machek, Mánesové, Navrátil, Purkyně, Ullik, Uprka, Věšín) oraz o kilka słabszych pozycji lub autorsko wątpliwego pochodzenia. Zbiór dopełniają prace z początku XX wieku (przede wszystkim Slavíček, Hudeček) oraz grupa znaczących obrazów (Aleš, Jenewein, Marold, Preisler, Schwaiger, Švabinský). Ten hojny dar przyczynił się do powstania Galerii sztuki w Ostrawie, instytucji kolekcjonerskiej, która do tej pory zgromadziła ponad dwadzieścia trzy tysiące przedmiotów artystycznych.

Alois Sprušil (1872–1946) był duszą najróżniejszych działań, których kulminacją była czynność Domu sztuki. Był nie tylko członkiem-założycielem Stowarzyszenia dla ekspozycji i utrzymywania pawilonu w Morawskiej Ostrawie (późniejszego Domu sztuki), ale przede wszystkim był wytrwałym organizatorem życia artystycznego, który zainteresowanych sztuką zapoznawał z czeskimi artystami, zapraszał praskich artystów do Ostrawy i organizował wystawy sprzedażowe. Wraz z otwarciem Domu sztuki (dnia 13 maja 1926r.) był mianowany do honorowej i bezpłatnej funkcji dyrektora Galerii Jurečka, którą gorliwie propagował i rozwijał. Sam wykładał i przeprowadzał kolekcjami. Oprócz wystaw była znacząca jego czynność akwizycyjna, kiedy udało mu się unikalnym sposobem kontynuować działalności Jurečki i rozszeszył pierwotny fundusz ze 120 na 2100 numerów inwentarzowych. W archiwum miasta Ostrawy znajduje się obszerna korespondencja Stowarzyszenia Domu sztuki i Aloisa Sprušila z licznymi czeskimi artystami, z którymi organizował wystawy dla Ostrawy. Jest z niej również zauważalne, że Sprušila z większością z nich łączyła także przyjaźń. Był bardzo szanowanym człowiekiem, który był za swoje działania wysoko ceniony. Nie mniej ważna była jego rola w okresie Drugiej wojny światowej, kiedy udało mu się utrzymać Dom sztuki w czeskich rękach. Pod koniec wojny ukrył kolekcje przed bombardowaniem w kościółku w Kunčicích pod Ondřejníkem przy pomocy inżyniera Eduarda Šebely, dyrektora kopalni węgla w Vítkovicích. Sprušil otrzymał wynagrodzenie przy okazji jego siedemdziesięciu lat, kiedy w Domu sztuki odbył się uroczysty wieczór, o którym pisały wszystkie ostrawskie dzienniki. Alois Sprušil zmarł dnia 2 listopada 1946r. Uroczysty pochód pogrzebowy prowadził od Domu sztuki, który tak bardzo kochał.