Myśli tradycyjnej architektury japońskiej oraz fińskiego budownictwa ludowego odegrały ważną rolę we wczesnej drodze życiowej fińskiego architekta Alvara Aalto (1898–1976). Już na samym początku odrzucał historyzujące i czysto funkcjonalistyczne podejścia do projektowania, opowiadając się za bardziej humanistyczną syntezą architektoniczną. Dzieła Aalto z tego okresu wyraźnie świadczą o jego zdolności do metaforycznego odnoszenia się do przyrody i postrzegania potrzeb ludzkich zmysłów w interpretacji wyrafinowanego estetyzmu architektury japońskiej oraz form fińskiego budownictwa ludowego. Ta wystawa, pierwsza tego rodzaju, szczegółowo bada rolę japońskiej i fińskiej tradycji budowlanej w dojrzałej twórczości architektonicznej Alvara Aalto i ukazuje źródła jego sukcesu.

Wystawa prezentuje nie tylko główne projekty Aalto z lat 30., lecz także jego ważne dzieła z lat 20. Jej celem jest podkreślenie istotnych przemian i rozwoju filozofii Aalto w podejściu do architektury i designu. Pokazuje również wybrane ilustracje ze studiów Aalto nad architekturą japońską oraz kluczowe dokumenty świadczące o jego postrzeganiu fińskiej architektury ludowej, wskazując na analogie pomiędzy jego spojrzeniem a sposobem przedstawiania tradycji budowlanej w Japonii i Finlandii. Dwa najważniejsze przykłady syntezy zapożyczonych idei i wzorców stanowią projekt własnego domu i studia w Munkkiniemi (1936) oraz willa Mairea (1939).

 Tadeáš Goryczka, Jaroslav Němec

Przetłumaczone przy pomocy chatu GPT.

Kuratorzy wystawy: Tadeáš Goryczka, Jaroslav Němec