W maju będziemy obchodzić setną rocznicę śmierci twórcy czeskiej rzeźby nowoczesnej, Jana Štursy (15 maja 1880, Nové Město na Moravě – 2 maja 1925, Praga). Wyjątkowym sposobem przeniósł do czeskiego środowiska przykłady czołowych europejskich modernistów: Émila Antoina Bourdella, Aristida Maillola, a zwłaszcza Medarda Rossa. Cechy wczesnej twórczości rzeźbiarskiej widoczne są w dziele Melancholiczna Dziewczyna (1906), które w liryczny sposób ukazuje wewnętrzny świat młodego pokolenia. Tragedia I wojny światowej wywarła druzgocący wpływ na jego życie jako aktywnego żołnierza. Po tym doświadczeniu został wyzwolony otrzymaniem stanowiska profesora na Akademii Praskiej.
Okres po I wojnie światowej wiąże się z monumentalną rzeźbą publiczną o stylizacji neoklasycystycznej, nie tylko typu pomnikowego, ale także o głęboko humanistycznej tematyce, która powstała w związku z wojną światową (Ranny, Ikar i inne). Jego wpływ na czeską scenę artystyczną wzrósł dzięki pracy w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, gdzie wychował pokolenie utalentowanych autorów, od Jana Laudy po Zdenka Pešánka.
W prezentacji w Katedrze Grafiki Domu Sztuki dominują rysunki i grafiki Štursa, uzupełnione dwoma przykładami jego prac rzeźbiarskich.

Kurator wystawy: Jiří Jůza
Tekst: Jiří Jůza
Tłumaczenie: Agáta Glac
Opracowanie graficzne: Katarína Jamrišková
Promocja: Jana Malášek Šrubařová, Magdaléna Staňková