Konkurs o najbardziej imponujący utwór muzyczny inspirujący się dziełem sztuki Josefa Istlera  (14. 4. – 31. 5. 2020).

Wiosną tego roku, w okresie izolacji spowodowanej pandemią koronawirusa, kiedy nasza instytucja została zamknięta, postanowiliśmy nawiązać kontakt z ludźmi w sieci w formie konkursu o najbardziej imponujący utwór muzyczny inspirujący się dziełem plastycznym. Jako konspekt wybraliśmy obraz olejny Postać (Postava) z roku 1945 od wybitnego czeskiego malarza surrealistycznego Josefa Istlera, który znajduje się w zbiorach Galerii sztuk pięknych w Ostrawie (GVUO). 

Uczestnicy konkursu, podzieleni na dwie kategorie wiekowe, mieli przesłać własny utwór muzyczny na dowolny instrument klasyczny lub elektroniczny, zainspirowany  przedstawionym dziełem plastycznym, w formie nagrań audio i wideo o długości od 3 do 5 minut. Udało się! W związku z tym postanowiliśmy zaprezentować wszystkie prace konkursowe na osobnej wystawie.

Wirtualny projekt zmienia się więc w realną wystawę. Widz / słuchacz ma więc możliwość wysłuchać nagrania audio patrząc jednocześnie na obraz olejny Josefa Istlera lub oglądać dźwiękowe nagrania wideo wszystkich uczestników konkursu.        
                                                                                                                                                                                             Jaroslav Michna

O zwycięzcach zdecydowało jury ekspertów: teoretyk muzyki, krytyk i pedagog Milan Bátor, dyrygent i pedagog Jan Šrubař oraz publicystka i muzykologGabriela Stašován a podstawie oceny anonimowych nagrań audio.

ZWYCIĘSKIE UTWORY

ZWYCIĘŻCZYNIĄ konkursu w kategorii do 30 lad stała się Barbora Polyxena Nowak

ZWYCIĘZCĄ konkursu w kategorii nad 30 lat stał się Vít Baisa

POZOSTAŁE AUDIONAGRANIA PRZYGŁOSZONE DO KONKURSU

Willhelm Grasslich, A Man From 1945, 2020, analog synths, effects, sirens, imaginative samples & disturbing vocals, audionagranie, 3 minuty 59 sekundy
Pavla Mazancová, Postava, 2020, skrzypce, audionahranie, 3 minuty 23 sekundy
Jakub Krajíček, Postava, 2020, wirtualny smyczek, wokal, syntezator basowy, audionahranie, 3 minuty 20 sekundy

JOSEF ISTLER
(21. 12. 1919, Praga – 19. 6. 2000, Praga)
Czeski malarz i grafik. Był samoukiem.  W latach 1938–1939 w byłej Jugosławii uczył się także u niemieckiego malarza Waltera Höfnera. Należy do wybitnych przedstawicieli czeskiego surrealizmu drugiej generacji. Jego podstawową tworczość można zaszeregować do okresu od lat czterdziestych do sześćdziesiątych XX wieku. Na jego twórczość miał wpływ cały szereg wybitnych surrealistów takich jak Styrski oraz Toyen. Znaczący wpływ na malarza miał także krąg artystów wokół Wacława Zygmunda i jego wdawnictwa literackiego Ra. Istler był członkiem grupy SČUG Hollar. Od 1942 roku był członkiem grupy Ra i od 1945 roku praskiej grupy Mánes. Był aktywny również również w miedzynarodowym ugrupowaniu surrealistów COBRA (1947),  w latach sześćdziesiątych był także członkiem grupy Phases. Jego pierwsza samodzielna wystawa odbyła się w 1946 roku w Brnie. Cała jego twórczoóść była pod wpływem wyobraźni surrealizmu, ale też abstrakcji typu Kleego. W latach sześćdziesiątych odwrócił się od grupy surrealistów skupionych wokół Effenbergera i nawiązał kontakt z grupł artystów skupionch wokół Mikuláše Medka oraz Vladimíra Boudníka. Ten abstrakcyjny okres można zaszeregować do kierunku tak zwanego informelu czeskiego.

POSTAĆ, 1945, olej, sklejka, 89x118 cm
Stylizowana, abstrakcyjna postać ludzka odzwierciedla przerażający charakter czasów wojny. Z punktu widzienia surrealizmu forma ta może być postrzegana jako bardziej ogólne zjawisko rozkładu i nieistności materialnego ciała, w której przebywa dusza.  Ciało służy jako dotychczasowa, pomijalna forma dla duszy. Postrzegane przez pryzmat czasów wojny budzą skojarzenia z rozkładem ludzkości i humanizmu. Pozostaje tylko pusta, wojną rozszarpana i raniona struktura. Wtedy obraz ten może być postrzegany jako bardziej ogólny znak egzystencji czy ikonograficzny symbol tego okresu. Zawiera typowe cechy surrealistycznej mowy, niekonkretne snowe i ciche tło, do którego wnurzony jest nieludzki, anatomicznie obojętny kształt.